قال اللّه تَبارك و تعاليٰ: «وَ اتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّتُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَ اعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ»[1]يعني: و بترسيد از فتنه و بلائي كه چون پديد آيد تنها مخصوص ظالمين و ستمكاران نبوده و بلكه به همگان اصابت مي‌كند و دامنگير همه مي‌شود. ظالمين به كيفر ظلمشان و ديگران به علّت ترك امر به معروف و نهي از منكر و امداد و همكاري با ظالمين و ستمكاران.

در تفسير شريف منهج‌الصّادقين تأليف عالم ربّاني موليٰ فتح اللّه كاشاني قدّس‌سرّه جلد چهارم صفحه 180 مي‌نويسد: و از ابن‌عبّاس نقل است كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر اكرم6فرمودند: «مَنْ ظَلَمَ عَلِيّاً مَقْصَدي هٰذا بَعْدَ وَفاتي فَكَأنَمّا جَحَدَ نَبُوَّتي و نَبُوَّةَ الأَنْبياء قَبْلي»يعني: هركس كه نسبت به علي7ظلم كند در اين مقام و در اين مسندي كه من نشسته‌ام بعد از وفاتم و اين مقام را از وي غصب كند مانند اين است كه نبوّت مرا و نبوّت انبياء قبل از مرا انكار كرده است. حُذيفه يماني روايت كرده كه آن حضرت فرمودند كه از بعضي از ياران من چيزها سانح و واقع گردد كه حق‌‌تعاليٰ ايشان را نيامرزد و صحبت من با ايشان منجي ايشان نشود و به هلاكت ابدي گرفتار شوند و ابوهريره روايت مي‌كند كه رسول خدا6فرمود: قيامت قائم نشود تا كه پيدا شود فتنه‌اي عمياء و ظلماء كه هركه در آن فتنه خفته بود به از آن‌كه نشسته بود و آنكس كه نشسته بود به از آن‌كس كه ايستاده بود، و آنكس كه ايستاده بود به از آنكه رونده بود، در اين موقع يكي از اصحاب عرض كرد: يا رسول اللّه اگر اين فتنه مرا دريابد و من در تاختن باشم؟ فرمودند: بايست، گفت: اگر ايستاده باشم؟ فرمودند: بنشين، گفت: اگر نشسته باشم؟ فرمودند: دست‌ها را با خود گير و خود را نگاهدار كه از مظلومان باشي نه از ظالمان.

در كتاب شريف «غيبت» تأليف شيخ جليل محمّدبن‌ابراهيم نعماني، روايت با سلسله سند از احمدبن‌محمّدبن‌سعيدبن‌عقده كوفي از حضرت مولي‌الموحّدين اميرالمؤمنين7روايت مي‌كند كه فرمودند: شما در ميان مردم هم‌چون زنبور عسل در ميان پرندگان باشيد كه همة پرندگان او را ضعيف مي‌پندارند و اگر بدانند در اندرون جثة كوچك او چيست با او چنين رفتار نكنند. شما با مردم بصورت معاشر باشيد ولي به دل و رفتارتان از آنان بركنار باشيد كه دست آورد هركس نصيب خودش خواهد بود و هركس به روز رستاخيز با همان‌كس خواهد بود كه دوستش مي‌داشته، هان كه شماها اي گروه شيعه هرگز آنچه را كه دوست مي‌داريد و ايدة شماست نخواهيد ديد تا آنكه از شما يكي به روي ديگري آب دهان بيفكند و يكي آن ديگري را دروغگو بخواند و تا آنكه از شما بر اين امر (يعني امر ولايت) پاي بر جا نماند مگر به قدر سرمه‌اي كه در چشم كشند و يا نمكي كه در خوراك ريزند، و پيداست كه آن بسيار اندك است. من براي شما در اينجا مثالي بياورم و آن اينكه مردي را گندمي باشد كه آن‌را غربال نموده و پاكيزه ساخته و در اطاقي ريخته و دَرِ آن اطاق را بسته باشد، پس از مدّتي كه در اطاق را باز كند ببيند كه در ميان آن گندم كرم به هم رسيده است، پس براي بار دوم گندم را از اطاق بيرون آورده و غربال نموده و باد داده و باز در اطاق بريزد و در اطاق را ببندد، پس از گذشت زماني باز آن‌را بيرون آورده و ببيند كه باز هم در آن گندم‌ها كرم افتاده و مجدداً كار گذشته را تكرار كند و چندين‌بار اين عمل تكرار شود تا آنكه مختصري از آن بماند كه ديگر كرم نتواند به آن آسيب و زياني برساند، شما شيعيان را نيز گرفتاري‌ها اين‌چنين بايد خالص كند تا آنكه گروهي از شما كه به‌جاي بمانند گرفتاري‌ها نتوانند به آنان زيان برسانند.

و از حضرت امام صادق7نيز روايت شده است كه فرمودند: به خداوند سوگند حتماً شماها به راست و چپ پراكنده خواهيد شد. تا آنكه نماند از شما مگر كسي كه خداي‌‌تعاليٰ از او پيمان گرفته باشد و ايمان را در دل او نگاشته باشد و او را با روح خود ياري كرده باشد، و در روايت ديگر فرمودند: تا آنكه از شما در اين امر نماند مگر كمتر و باز كمتر و آن گروهي كه بر اين امر باقي مي‌مانند و ثابت قدم و بر حقّ پاي بر جا هستند، همان‌ها هستند كه در حال غيبت مأمور به صبرند.